Voor Camiel Boomsma creëert muziek prachtige herinneringen op vele niveaus. Deze kunnen abstract zijn, maar ze verbinden ook met plaatsen, mensen, gebeurtenissen en periodes in zijn leven. De allereerste noten van De Vliegende Hollander van Wagner behoren tot zijn eerste muzikale herinneringen uit zijn jeugd, terwijl sonates van Schubert of de b-kleine sonate van Liszt op een meer abstract niveau doorklinken. Het is niet zo gebruikelijk dat een pianist zo’n band heeft met Wagners muziek, maar voor Boomsma is de piano het muziekinstrument zonder grenzen. Als een pianist het goed doet, kan hij alles op de piano spelen en dat is de reden dat hij van dit instrument houdt. Vanuit dat perspectief is hij op zoek gegaan naar de pianotranscripties van Wagners werk. Voor Camiel is zijn muziek in vele opzichten overweldigend. Het heeft zo’n intense kwaliteit dat het hem aanspreekt alsof hij het al zijn hele leven kent. Hij maakte een gedurfd debuutalbum gewijd aan de pianotranscripties en de reacties waren lovend. Datzelfde geldt voor zijn albums met muziek van Chopin, Schubert, Liszt en Gerhard Hamm.

Camiel streeft er altijd naar dat de luisteraar zijn artistieke intenties hoort en voelt. Het is prachtig en inspirerend om na een concert met het publiek te spreken en te horen over hun favoriete stuk, hun indrukken en ervaringen. Hij praat ook vaak over verschillende pianistische interpretaties met zijn moeder en zijn vrienden. Zijn spel wordt omschreven als gevoelig, expressief en met diepgang.

Naast zijn carrière als musicus is Boomsma ook schrijver. In 2021 verscheen zijn boek Brieven aan de Meesters.